(σ.45-55) Επιστολή Αρ.6 από τον Γραμματέα και πληρεξούσιο υπουργό της Βρετανικής πρεσβείας στην Αγία Πετρούπολη Edward Cromwell Disbrowe (Minister Plenipotentiary ad interim) (Αγία Πετρούπολη, 7 Μαΐου 1825) προς τον The Right Honorable George Canning His Majesty’s Principal Secretary of State for Foreign Affairs στο Λονδίνο με την οποία μεταξύ άλλων τον ενημερώνει για ένα νέο αυτοκρατορικό διάταγμα με ημερομηνία 14 Νοεμβρίου 1824, που προκάλεσε συζητήσεις μεταξύ του Ρωσικού υπουργείου των οικονομικών και των ξένων επισκεπτών (foreign guests) στην Ρωσία. Στην επιστολή τονίζεται ότι με βάση το δασμολόγιο του Νοεμβρίου του 1824 και το άρθρο 64 οι ξένοι επισκέπτες που πληρώνουν φόρο εμπορικό για την πρώτη γκίλντα (guild) έχουν την δυνατότητα να συναλλάσσονται με εμπόρους της 1^ης και 2^ης γκίλντας αλλά όχι με αυτούς της τρίτης. Δηλαδή με καταστηματάρχες, μικρεμπόρους, γυρολόγους, χωρικούς που έχουν λάβει την άδεια από τους κυρίους τους να εμπορευτούν. Στην ουσία απαγορεύεται να εμπορευτούν οι ξένοι επισκέπτες με όσους διεξάγουν λιανικό εμπόριο, ενώ από την άλλη οι ξένοι επισκέπτες μπορούν να αγοράσουν ρωσικά αγαθά μόνο μέσα στα όρια του λιμανιού ή της πόλης στην οποία έχουν εγγραφεί. Μετά από διαμαρτυρίες των ξένων επισκεπτών το υπουργείο των οικονομικών με απόφασή του της 14^ης Απριλίου 1825 αποφάσιζε ότι οι ξένοι επισκέπτες μπορούν να πωλούν τα αγαθά τους και στους εμπόρους που ανήκουν στην 3^η γκίλντα της πόλης στην οποία οι ξένοι επισκέπτες ήταν εγγεγραμμένοι, αλλά όριζε ότι οι πληρωμές θα γίνονταν με χρήματα και όχι με συναλλαγματικές. Ο Disbrowe σημειώνει ότι τα δύο τρίτα του εξαγωγικού εμπορίου της Ρωσίας εκτελείται από Βρετανούς εμπόρους και βρετανικά κεφάλαια, ενώ τονίζει ότι το διάταγμα της 14^ης Απριλίου κάνει αναφορά σε ανάγκη να ικανοποιηθούν οι αιτήσεις των Βρετανών εμπόρων μολονότι το αίτημα για αλλαγή του καθεστώτος των πωλήσεων προς τις τρεις γκίλντες είχε υπογραφεί από 19 Βρετανούς και 13 άλλους ξένους εμπόρους. Για τον Disbrowe αυτή η εξέλιξη μοιάζει να είναι αποτέλεσμα της προσπάθειας της Ρωσίας να ακολουθήσει την πιο φιλελεύθερη εμπορική πολιτική της Βρετανίας έναντι των ρωσικών αγαθών και εμπόρων που δραστηριοποιούνται στην τελευταία. Ο Disbrowe αναφέρεται και στο καθεστώς της πληρωμής τελών για την απασχόληση πρακτόρων των εμπορικών οίκων στα ρωσικά τελωνεία, όπου – για παράδειγμα – εάν έναν έμπορος της 1^ης γκίλντας απασχολούσε έναν υπάλληλο του εμπορικού του οίκου (ή άλλον) ως πράκτορα στο τελωνείο, με σκοπό την αποστολή ή παραλαβή εμπορευμάτων, έπρεπε να καταβάλλει φόρο ενός έτους της 1^ης γκίλντας. Εάν επιθυμούσε να τον αντικαταστήσει τον υπάλληλό του με κάποιον άλλο, για οποιοδήποτε λόγο, έπρεπε ο έμπορος να καταβάλλει φόρο τριών ετών για τον υπάλληλο που απέσυρε, φόρο ενός έτους για τον διορισμό του δεύτερου υπαλλήλου και ξανά φόρο τριών ετών όταν θα τον απέσυρε. Συχνά για να περιορίσουν αυτά τα κόστη οι εμπορικοί οίκοι αποφάσιζαν να απασχολούν τον ίδιο υπάλληλο στο τελωνείο και να πληρώνουν μία και καλή έναν φόρο. Όμως πλέον ο υπαλληλος που αντιπροσωπεύει πολλούς οίκους όφειλε να πληρώσει επιπρόσθετο φόρο 80 ρουβλίων για κάθε οίκο που αντιπροσώπευε, και έτσι το όποιο πλεονέκτημα χορήγησε το διάταγμα του Απριλίου χάθηκε. [reports on regulations for foreign guests-members of guilds – patent of foreign guests – ukase of His Imperial Majesty issued by the St Petersburg Crown Office to the Custom House dated 14 April 1825 – British trade in Russia]