•    Επιστολή του προξένου της Βρετανίας στην Οδησσό James Yeames (Οδησσός, 11 Ιανουαρίου 1822) προς τον Κοινοβουλευτικό Υφυπουργό των Εξωτερικών (Parliamentary Under-Secretary of State for Foreign Affairs), Joseph Planta, με την οποία τον ενημερώνει για τις ελπίδες που έχει μετά την συνάντηση του αδερφού του μαζί με τον Planta να του χορηγηθεί μισθός για τις προξενικές του εργασίες και εκδηλώνει την ικανοποίησή του καθώς η περίπτωσή του – όπως τόνισε στον Henry Yeames o Planta – θα εξεταστεί άμεσα μόλις ληφθούν οι απαραίτητες πληροφορίες από την πρεσβεία στην Αγία Πετρούπολη. Και σημειώνει ο Yeames πως ο Βρετανός πρεσβευτής στην Αγία Πετρούπολη, Charles Bagot, έστειλε στο Λονδίνο ένα πολύ κολακευτικό για τον Yeames γράμμα, ενώ σημειώνει πως πιο πολλές σχέσεις έχει με την βρετανική πρεσβεία στην Κωνσταντινούπολη και ιδίως με τον εκεί πρεσβευτή Viscount Strangford. Στην επιστολή του τονίζει πως ο πατέρας κατά την διάρκεια εκτέλεσης των προξενικών του καθηκόντων δεν είχε εμπορική δραστηριότητα ήδη από το 1802 όταν και διορίστηκε στην θέση του Προξένου στα ρωσικά λιμάνια της Μαύρης Θάλασσας, ενώ και ο ίδιος λόγω του μεγάλου όγκου εργασίας στο προξενείο έχει εγκαταλείψει οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα είχε. Τονίζει πως τα έξοδα διαβίωσης στην Οδησσό είναι πολύ μεγάλα και συχνά υπέρ το δέον ακριβά τα απαραίτητα αγαθά, ενώ τα έσοδα του προξενείου είναι κάτι λιγότερο από ικανοποιητικά για να καλύψουν την παρουσία ενός υπαλλήλου και τα άλλα έκτακτα έξοδα του προξενείου. Ο Yeames σημειώνει πως αυτή η περιοχή της Ρωσίας [Οδησσός] δεν έχει μεγάλη επικοινωνία με τα βόρεια μέρη ως προς τις εμπορικές και επιχειρηματικές συναλλαγές, και πως το εμπόριο που διεξάγεται στα ρωσικά λιμάνια  της Μαύρης Θάλασσας υπόκειται σε άλλες συνθήκες και δεδομένα που είναι ανεξάρτητα από τα όσα επηρεάζουν το εμπόριο στα βόρεια λιμάνια με σημαντικές δυσκολίες όταν τίθενεται ζητήματα επικοινωνίας με την κεντρική εξουσία.
Συγκεκριμένα γράφει ο Yeames:
[…] I might presume with some assurance, to refer to the testimony of His Majesty’s Ambassador at Constantinople, with which place the ordinary affairs and transactions of this consulate have much more connection than with St. Petersburg. […]
This part of the Empire has little or no communication with the northern part in its commercial interests and transactions. The course of its trade lies in a different channel and is guided by events and circumstances independent of those that influence the trade of the northern ports. […]