•     Επιστολή Αρ.3 του Robert Ainslie (Κωνσταντινούπολη, 4 Φεβρουαρίου 1777) προς τον The Right Honorable Lord Viscount Weymouth με την οποία τον ενημερώνει μεταξύ άλλων για την συνάντησή του με τον Captain Pasha και την συζήτηση περί της βοήθειας ή μη που προσέφερε η Βρετανία κατά την διάρκεια του τελευταίου πολέμου προς την Ρωσία, είτε επιτρέποντας σε ρωσικά πλοία να εισέλθουν σε αγγλικά λιμάνια είτε τροφοδοτώντας με ναύτες τα σκάφη της Ρωσίας. Η απάντηση του Ainslie ήταν πως η Βρετανία διατήρησε την ουδετερότητά του και πως ό,τι βοήθεια έδωσε στην μία πλευρά θα μπορούσε να την δώσει και στην άλλη. Ο Καπουδάν Πασάς ενημέρωσε τον Ainslie πως με δική του πρωτοβουλία αποφασίστηκε αν δοθούν κατά προτίμηση στην Βρετανία χρήματα για να προμηθεύσει την Πύλη με ναυτικές προμήθειες αλλά ο Ainslie αρνήθηκε την προσφορά/αίτημα λόγω της βρετανικής ουδετερότητας. Όμως εν τέλει δέχτηκε ο Ainslie να στείλει το αίτημα περί αγοράς από το Λονδίνο ορισμένων ναυτικών προμηθειών – υπό την αίρεση πως θα εγκριθεί αυτή η αγορά και από το Foreign Office. Ο Ainslie τονίζει στην επιστολή του πως θέλει να έχει καλές σχέσεις με τον Καπουδάν Πασά, καθώς μπορεί να φανεί ένας καλός φίλος και να βοηθήσει την Βρετανία στο ζήτημα της Mestaria, ενώ παράλληλα τονίζει πως η προμήθεια στην Πύλη ναυτικών υλικών μπορεί να αποβεί ένα ιδιαιτέρως επικερδές εμπόριο για τους Βρετανούς, και μάλιστα, επισημαίνει ο Ainslie, εάν επιτύχει ως ανταπόδοση από την Πύλη ελευθερίας ως προς την εξαγωγή σανίδων και ξυλείας κατάλληλης για ναυπηγικούς σκοπούς, ξυλεία που σε μεγάλες ποσότητες και σε εξαιρετική ποιότητα μπορεί να τροδοδοτεί η Μαύρη Θάλασσα, ποσότητες που δεν μπορούν να συγκριθούν με την παραγωγή καμμίας άλλης περιοχής στην Ευρώπη. Συγκεκριμένα ο Ainslie γράφει:
For my part, My Lord, I could not less without risking, to disoblige the present Favourite, whose Friendship may be of the greatest help in the business of the Duty, besides this may hereafter become a very lucrative branch of trade for our merchants, particularly if I can obtain for them, in return, the liberty of exporting planks and timber fir for the purpose of ship building, of which great quantities might be procured from the Black Sea, in quality equal to any in Europe and much cheaper. [...]