•    Επιστολή Αρ.18 του Robert Ainslie (Κωνσταντινούπολη, 3 Σεπτεμβρίου 1777) προς τον The Right Honorable Lord Viscount Weymouth με την οποία τον ενημερώνει μεταξύ άλλων σχετικά με ζητήματα που αφορούν στο εμπόριο της East India Company στο Σουέζ. Επίσης, ο Ainslie αναφέρεται και στο ζήτημα των Ελλήνων που είχαν πάρει πατέντες προστασίας και υπηρετούσαν στο ρωσικό ναυτικό είτε είχαν μεταναστεύσει στην Ρωσία, και για τους οποίους συχνά ανέκυπταν ζητήματα σχετικά με το αν ήταν όντως Ρώσοι ή Οθωμανοί υπήκοοι. Μάλιστα, αναφέρει ο Ainslie, ο Ρώσος επιτετραμένος προχώρησε και σε διαμαρτυρίες προς την Πύλη. O Ainslie σημειώνει πως τόσο ο ρώσος επιτετραμένος όσο και ο Ρεΐς Εφέντης αναγνώρισαν πως υφίσταται θέμα με τους Έλληνες και το έθεσαν σε συζήτηση. Το ζήτημα αφορούσε πολλούς Έλληνες που είχαν προμηθευτεί από το Γενίκαλε πατέντες προστασίας για να αποδείξουν πως είχαν μεταναστεύσει εκεί με σκοπό να αποφύγουν την πληρωμή φόρων, ως Ρώσοι πια υπήκοοι, αλλά αρκετοί από αυτούς ουδέποτε είχαν φύγει εκτός της Κωνσταντινούπολης. Μεταξύ αυτών γίνεται αναφορά από τον Ainslie σε δύο καπετάνιους μικρών σκαφών που έπλεαν υπό ρωσική σημαία, και οι δύο καταγόμενοι από τα Ψαρά. Ο ένας αποφάσισε να πληρώσει το πρόστιμο και ύψωσε ακολούθως την τουρκική σημαία, ενώ ο άλλος κατάφερε μέσα στην νύχτα να φύγει προς το Αιγαίο. Από την άλλη βέβαια υπήρχαν και αρκετοί Έλληνες που είχαν όντως μεταναστεύσει στην Ρωσία, στους οποίους η Πύλη συνεχώς προκαλούσε προβλήματα μη αναγνωρίζοντας τις πατέντες τους. Τέλος, η Πύλη ανακοίνωσε πως δεν θα επιτρέπει πλέον στους Έλληνες υπηκόους της να υπηρετούν στα ρωσικά πλοία, και όποιος από όσους μετανάστευσαν επιθυμούσε να επιστρέψει, θα έπρεπε να δεχτεί να γίνει εκ νέου Οθωμανός υπήκοος.
Συγκεκριμένα ο Ainslie γράφει:
On the 19th ultimo, some of the Ministers were in conference at the Second Vizir’s on the subject of a complaint made by the Russian Envoy, in behalf of the Greek emigrants, whose patents were disrespected, and their persons maltreated by the officers of the customs and those appointed to inspect into this business. A meeting at the same place as formerly was indicated for the next day, between the plenipotentiaries on both sides, where the business of the patents was discussed with a great deal of warmth. The fact is, that both sides have reason to find fault with irregularities committed. It appeared that several Greeks, subjects of this Empire, had produced certificates from Jenicale, to prove that they had emigrated thither, within the time limited by the Treaty, and were provided with patents as Russian subjects, which screen them from paying the usual taxes; the which may some had never been out of Constantinople; amongst the first, two captains of small ships under Russian colours, natives of Ipsara in the archipelago, one of whom paid the fine, and hoisted the Turkish colours, but the other profited of a strong wind, went away in the night, and had the good fortune to pass the Dardanelles, and to get away to the Mediterranean. On the other hand it was proved that some Greeks, who are really become Russian subjects, by emigrating within the time limited, and others, born Russians, have not been respected, and the Envoy urged that a regulation should be made to put a stop to further insults. Thus far, no satisfaction has been granted; on the contrary, the Porte declares that She will not allow any of her Subjects to sail under the Russian, or any other foreign flag, and that those Greeks, who emigrated to Russia, according to Treaty, may remain where they are, as they will not be allowed to return to this Empire under any other Denomination than that of Subjects of the Porte. […]
Επίσης, ο Ainslie αναφέρεται στην επιστολή του και στο ζήτημα της Κριμαίας και στα σχέδια – όπως πιστεύει η Πύλη – της Ρωσίας να καταστήσει την Κριμαία ρωσική επαρχία, τύποις ανεξάρτητη, κάτι, όμως που αν συμβεί –επισημαίνει ο Ainslie – θα προκαλέσει σημαντικά προβλήματα στην τροφοδοσία της Κωνσταντινούπολης, καθώς από την Κριμαία αλλά και τα άλλα λιμάνια της Μαύρης Θάλασσας προμηθεύεται η τελευταία πολλά είδη απαραίτητα για την ίδια την ύπαρξή της και την λειτουργία της.
Συγκεκριμένα γράφει ο Ainslie:
It is supposed that the views of Russia are to establish a state dependant upon Her, through whose influence She will be able to force the Turks to concede to what may be wanted to favour the most extensive commercial designs. This will be the less difficult, as Constantinople in a great measure depends upon the Crimea and the ports of the Black Sea for its subsistence.
Τέλος, ο Ainslie αναφέρεται και σε μία πιθανή συμφωνία που έχει συναφθεί ήδη από τις 24 Σεπτεμβρίου μεταξύ της Πύλης και της Βενετίας για να προμηθεύσει η τελευταία με μπάλες κανονιών νησιά του Ιονίου και της Αδριατικής (Ζάκυνθος, Κέρκυρα, Κάτταρο κ.α.) αλλά και να προμηθευτεί η ίδια υλικό πολέμου.
Συγκεκριμένα ο Ainslie γράφει:
I have reason to believe, my Lord, than an Arrangement was concluded eight days since in the most surest manner between the Porte and the Venetian ambassador, by which the Porte is to furnish a quantity of cannon balls to be delivered at Zante, Corfu, Cattaro, and other out Ports. Perhaps, other articles may be included, of which the Turks are in great want, such as iron ordnance and anchors for men of war.