•    Επιστολή Αρ.1 του Robert Ainslie (Κωνσταντινούπολη, 3 Ιανουαρίου 1778) προς τον The Right Honorable Lord Viscount Weymouth με την οποία τον ενημερώνει μεταξύ άλλων για την απόφαση της Πύλης να επιτρέψει την άνετη και χωρίς προβλήματα άφιξη και διεκπεραίωση των εμπορικών τους υποχρεώσεων στα βρετανικά πλοία της East India Company στο Σουέζ. Επίσης ο Ainslie αναφέρεται και στα νέα που φτάνουν από την Κριμαία, σύμφωνα με τα οποία τα ρωσικά στρατεύματα προερχόμενα από το Perecop, και τις φρουρές του Κερτς και του Γενίκαλε κατέλαβαν την Κάφα, την πρωτεύουσα της Κριμαίας Μπακτσέ Σαράι και σχεδίαζαν επίθεση εναντίον του Μπαλακλάβα, το θεωρούμενο ως πιο σημαντικό λιμάνι της Κριμαίας. Κατά τον Ainslie πλέον έγκειται στην απόφαση της Πύλης εάν τα πράγματα με την Ρωσία θα οδηγηθούν σε οριστική διευθέτηση των διαφορών στην Κριμαία, με βάσει τους όρους της υπογραφείσας συνθήκης ειρήνης, ή θα οδηγηθούν Ρωσία και Πύλη σε νέο πόλεμο.
Επίσης, ο Ainslie κάνει αναφορά στην επιστολή του για την εξαιρετική ποιότητα ναυπηγικής ξυλείας που διαθέτουν τα εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (το αναφέρει και στην επιστολή του υπ.αρ. 3 της 4 Φεβρουαρίου 1777 προς το Foreign Office αλλά και σε αυτήν υπ.αρ. 13 της 17 Ιουνίου 1777), ξυλεία που τονίζει πως είναι κατά πολύ καλύτερη από την αντίστοιχη που προέρχεται από την Βαλτική, και ενημερώνει πως έχει ήδη σε συμφωνία και με προτροπή στην ουσία από τον Καπουδάν Πασά στείλει ένα μεγάλο φορτίο ξυλείας σε έμπορο στο Λονδίνο, φορτίο που αν δεν αποφάσιζε να το στείλει στο Λονδίνο θα κατευθυνόταν στην Τουλόνη. Ο Ainslie τονίζει πως το εμπόριο της ξυλείας δύναται να αποτελέσει ένα από τα πιο κερδοφόρα εμπορευματικά προϊόντα για τους Βρετανούς εμπόρους και πως αν τελικώς η Πύλη αποφασίσει να εκχωρήσει στους Βρετανούς εμπόρους την δυνατότητα απεριόριστης εξαγωγής ξυλείας, τότε αυτό θα απέβαινε προς όφελος και της Levant Company. Την τελευταία όμως δεν θέλει να την ενημερώσει περί του ζητήματος, καθώς θέλει πρώτα να γίνει η συμφωνία με την Πύλη, γιατί αν ενημέρωνε το συμβούλιο της Εταιρείας θα ήταν σαν να ανακοίνωνε την υπόθεση στις εφημερίδες.
I had the honor some time ago to mention to your Lordship, that there was a possibility of obtaining for His Majesty’s subjects, liberty to export oak-timber from this Empire, than which nothing can be more advantageous to our trade nor more conclusive to extend our navigation in the Levant Seas. The oak of this country is esteemed superior to what comes from the Baltick, and has the advantage of being remarkably cheaper. One of the great obstacles to the extension of the British trade here, is the difficulty of making returns in articles, which sell to account. The high price of freights augment the charge and a new article, easily to be procured if necessary, that will sell to advantage at home, would obviate both difficulties. Hitherto the exportation of timber fit for building ships, was strictly prohibited; but by means of a friend I have procured permission for one of our factors, to load about six hundred tons of planks, beams, and knees, fir for constructions of the largest dimensions. The cargo is actually prepared and an order for sending out a ship, goes by this post to a merchant in London, who has orders to wait upon your Lordship, to communicate his plan, and to obtain the sanction of your Lordship’s approbation, previous to taking definitive steps. I blush My Lord, in acknowledging my ignorance, whether the present application ought not to be made to the Board of Trade or to the Lord of Admiralty; but I flatter myself, your Lordship will pardon the impropriety (should it be irregular to address to you) in favour of a motive, which I am certain, will meet your Lordship’s approbation. […]
It was by the means of the Captain Pasha that the preference of the cargo of oak timber was obtained. This is intended for a trial, and should the quality prove to satisfaction, I have great reason to hope the Porte may be induced to grant to His Majesty’s Subjects an unlimited trade in this article, which regards the naval department. As the future success depends entirely upon secrecy, I could not, with my attention to propriety, mention it to the Levant Company – if we succeed all the members will benefit by it here, but composed as that society is, writing to them on the subject would be nigh the same as sending the article to the newspapers. This consideration engaged me to address directly to your Lordship. I shall only add that if I had not immediately secured this parcel, it would have been purchased for Toulon.