•    Επιστολή Αρ.1 του Robert Ainslie (Κωνσταντινούπολη, 2 Ιανουαρίου 1781) προς τον The Right Honorable The Earl of Hillsborough με την οποία τον ενημερώνει μεταξύ άλλων για την απόφαση της Πύλης να επιτρέψει στην Ρωσία να διορίσει πρόξενο στην Σιλίστρια τον Lascaroff με δυνατότητα να επισκέπτεται όλες τις σκάλες στην περιοχή του Δούναβη, που ορίζονται από τα όρια της Μολδαβίας, Βλαχίας και Βεσσαραβίας, για να επιλαμβάνεται εμπορικών υποθέσεων. Επίσης, αναφέρεται και σε δύο ακόμα σκάφη υπό ρωσική σημαία, που έφτασαν στην Κωνσταντινούπολη πριν δώδεκα ημέρες από το Ταϊγάνιο στην Αζοφική. Το ένα με εμπορεύματα για την Κωνσταντινούπολη, πλοιαρχείτο από έναν Γάλλο και ήδη ξεφόρτωσε, ενώ το δεύτερο φορτωμένο με σίδηρο είχε προορισμό την Σμύρνη, και κυβερνήτης ήταν ο Βρετανός Anderson. Αυτό το πλοίο παρέμενε ακόμα στην Κωνσταντινούπολη αναμένοντας τις άδειες για τον διάπλου των Στενών. Με αυτό το πλοίο έφτασε στην Κωνσταντινούπολη ως επιβάτης ο Mr. Eaton, Άγγλος στην καταγωγή, ο οποίος τέσσερα χρόνια πριν έφτασε στην Κωνσταντινούπολη από το Λονδίνο με την υπόσχεση να οριστεί γενικός πρόξενος της Ρωσίας στον Λεβάντε, κάτι όμως που για διάφορους λόγους δεν κατέστη δυνατόν. Εν συνεχεία ο Eton πήγε στην Κριμαία και αφού ταξείδεψε όλη την Μαύρη Θάλασσα, προχώρησε δια ξηράς προς την Αγία Πετρούπολη, όπου και νυμφεύθηκε μία ρωσίδα ευγενή. Αυτό που ακούγεται, σημειώνει ο Ainslie, είναι πως ο Eton θα αναλάβει πλέον την διοίκηση μίας εμπορικής επιχείρησης για λογαριασμό της αυλής της Ρωσίας, κάτι που δεν μπόρεσενα καταφέρει ο Mr. James, ένας άλλος Βρετανός υπήκοος, που βρισκόταν και αυτός υπό ρωσική προστασία, ο οποίος εν τέλει θα αναχωρήσει για την Σμύρνη. Από την άλλη ο Ainslie σημειώνει πως μία ακόμα εμπορική επιχείρηση (establishment) ιδρύεται στην Κωνσταντινούπολη από τον Mr. Froding, με δανέζικη καταγωγή, ο οποίος για κάποιο χρονικό διάστημα είχε βρεθεί και δραστηριοποιηθεί στις βρετανικές κτήσεις στην Ινδία, ενώ κατόπιν καταπιάστηκε με το λαθρεμπόριο μέσω Σουέζ. Αυτός ο Δανός, γράφει ο Ainslie, από την ώρα που γύρισε από την Πετρούπολη, εργάστηκε ως γραμματέας στον Ρώσο πρεσβευτή και νυμφεύθηκε την δεσποινίδα Abbot, αδερφή ενός από τους πιο σημαντικούς Βρετανούς εμπόρους στον Λεβάντε (πρόξενος στο Χαλέπι – επιστολή αρ.3, Κωνσταντινούπολη, 1 Φεβρουαρίου 1781, σ.54-61), που με την σειρά του ήταν γαμπρός του αποθανόντος Ρώσου υπουργού Obrescoff. Ainslie σημειώνει πως αυτές οι κινήσεις της Ρωσίας καταδεικνύουν την προσπάθειά της να αξιοποιήσει τα εμπορικά πλεονεκτήματα που της παρέχουν οι συνθήκες που υπέγραψε με την Πύλη, και φυσικά γνωρίζει η Ρωσία πως η επιτυχία του εγχειρήματος έγκειται στους εμπορικους πράκτορες (agents) που θα αξιοποιήσει στην Κωνσταντινούπολη, καθώς και στην επίβλεψη εφαρμογής των όρων της συνθήκης με την Πύλη.