Επιστολή των μελών της Ρωσικής Εταιρείας στην Αγία Πετρούπολη προς τον His Excellency the most noble the Marquess of Douglas and Clydesdale (Ambassador Extraordinary at Saint Petersburg) με την οποία τον ενημερώνουν για την κρίσιμη κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι Βρετανοί έμποροι της Εταιρείας στην Αγία Πετρούπολη και τις συνέπειες που θα έχει μία πιθανή μη ανανέωση της εμπορικής συνθήκης μεταξύ Βρετανίας και Ρωσίας η οποία λήγει στις 13/25 του Μαρτίου του 1807. Οι εκπρόσωποι των Βρετανών εμπόρων στην Αγία Πετρούπολη – George Carr, Lau. C. Brown, John Prescott, Robert Busk – σημειώνουν την σημασία του εμπορίου με την Ρωσία, ιδίως σε αυτήν την φάση που όλα τα ηπειρωτικά λιμάνια της Ευρώπης είναι κλειστά, ενώ τονίζουν την σημασία του εμπορίου ναυτικών υλών και κυρίως κάνναβις, ενώ σημειώνουν και την ανάγκη οι Βρετανοί έμποροι στην ανανεωμένη συνθήκη και εάν είναι δυνατόν και πριν από αυτήν να μην αντιμετωπίζονται ως επισκέπτες ή ως περιοδεύοντες έμποροι.
Συγκεκριμένα γράφουν:
To judge from past events, it would appear that the trade with this country has at all times been considered by the British Government of real national importance. In the present difficult crisis when the other ports of Europe are so completely shut against our manufactures and colonial produce, so extensive a consumption as this country affords for both must be doubly desirable; and to lose , as it were this last remaining commercial hold on the continent must be particularly mortifying and injurious. The supply of naval stores, particularly hemp, could certainly not be furnished with any degree of regularity or precision, either as to price or quality, in the way now practiced of annual contract made by the Navy Board without the intervention of British Factors on the spot and on the importance of this object it cannot be necessary to enlarge. Various other considerations of equal of greater magnitude might be urged to prove the expediency of resisting in the outset, a system so wanted by hostile both in a commercial and political light. Our oppression or expulsion, though the first would not be the only or greater evil to apprehend. The exclusion of British ships, the prohibition of British manufactures, and an endless train of injuries and insults might be expected gradually, and at no distant period to succeed. … Whatever may be the result of the negotiation for a fresh Treaty of Commerce, allow us to press the immediate necessity ascertaining whether British subjects here will be permitted, for a limited period at least, to continue trading as heretofore, without being inscribed as Guests or itinerant merchants. Unless that indulgence be obtained, they will not be able to continue their business beyond the twenty fifth of next month; […]