Επιστολή Αρ.38 του Φορέστη (Ζάκυνθος, 20 Φλεβάρη 1811) προς τον Right Honorable Marquis Wellesley His Majesty’s Principal Secretary of State for the Foreign Department με την οποία τον ενημερώνει πως τίποτα το σημαντικό δεν έχει λάβει χώρα κατά την περίοδο που μεσολάβησε από την υπ.αρ. 36 επιστολή του μέχρι σήμερα. Άλλωστε, τονίζει ο Φορέστης, για ό,τι είχε συμβεί είχε ενημερώσει τον Oswald, και ο τελευταίος όλες τις πληροφορίες που του έδινε ο Φορέστης τις μετέφερε στον βρετανό γενικό διοικητή της Μεσογείου, ο οποίος ενημέρωνε με την σειρά του το υπουργείο των εξωτερικών στο Λονδίνο. Ο Φορέστης εν συνεχεία προχωρά στην παρουσίαση της κατάστασης της Κέρκυρας. Σημειώνει, συγκεκριμένα πως στο νησί η στρατιωτική δύναμη αποτελείται από περίπου 6.500 στρατιώτες, εκ των οποίων 2000 είναι Γάλλοι, και οι υπόλοιποι Γερμανοί και Ιταλοί. Επίσης, υπάρχουν και περί τους 1600 Αλβανούς. Ο Φορέστης σημειώνει πως τόσο αρκετοί από τους στρατιώτες, κυρίως, οι Αλβανοί όσο και οι κάτοικοι του νησιού αντιμετωπίζουν μεγάλες δυσκολίες και επιζητούν μία αγγλική επέμβαση στις ακτές τους. Η φρουρα φέρεται να διαθέτει προμήθειες για περίπου 8 μήνες, ενώ υπάρχει μεγάλη ανάγκη για σιτηρά, ενώ ό,τι δημητριακό καταναλώνεται από τους κατοίκους είναι της χειρίστης ποιότητας. Ο Φορέστης σημειώνει πως λίγους μήνες νωρίτερα δύο γαλλικές φρεγάτες από την Τουλόνη μεταφέροντας προμήθειες και σιτηρά κατάφεραν να φτάσουν στο λιμάνι της Κέρκυρας, αλλά άλλες προσπάθειες των Γάλλων να τροφοδήσουν το νησί με είδη πρώτης ανάγκης δεν τελεσφόρησαν λόγω του ναυτικού αποκλεισμού που έχουν επιβάλει τα αγγλικά πολεμικά πλοία, τα οποία και συνέλαβαν τα γαλλικά σκάφη που ερχόντουσαν από τις ιταλικές ακτές. Πέραν των αιχμαλώτων, των σιτηρών, και των άλλων προμηθειών που κατάσχεσαν οι Άγγλοι εντόπισαν και επιστολές που καταδείκνυαν την απόφαση του Ναπολέοντα να ενισχύσει στρατιωτικά την Κέρκυρα με στόχο μία επίθεση στην Οθωμανική Αυτοκρατορία με συνεργό τον Ιμπραΐμ Πασά, που ήταν ένας εχθρός του φίλου της Αγγλίας Αλή Πασά. Ο Φορέστης ενημερώνει πως οι Γάλλοι έχουν αρχίσει να ενισχύουν τα οχυρωματικά έργα της Κέρκυρας και σχεδιάζουν και την καστασκευή ενός καναλιού από το αλιευτικό λιμάνι του Χαλικιόπουλου προς το Μαντούκι, κάτι που σχεδιάζουν να έχουν ολοκληρώσει μέχρι το ερχόμενο καλοκαίρι, ενώ ενισχύουν και το νησί Βίδο στο λιμάνι της Κέρκυρας. Ο Φορέστης τονίζει τις μεγάλες δυσκολίες και την δυσπραγία που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι της Κέρκυρας, καθώς το εμπόριό τους έχει σταματήσει λόγω του ναυτικού αποκλεισμού, ενώ μεγάλες ποσότητες ελαιολάδου παραμένουν αδιάθετες. Αυτή η δυσπραγία ενισχύει σημαντικά τα εχθρικά αισθήματα των Κερκυραίων έναντι των Γάλλων. Ο Φορέστης κάνει αναφορά και στο πρόσωπο του Αλή Πασά, ο οποίος συνεχίζει να παραμένει πιστός φίλος της Αγγλίας καθώς γνωρίζει πως η ασφάλεια της επικράτειάς του εξαρτάται από την επιτυχία των σχεδίων της Αγγλία, και μάλιστα ο Αλή έχει ενημερώσει τον Φορέστη πως στην περίπτωση ενός πολέμου μεταξύ της Πύλης και του Λονδίνου, ο ίδιος θα παραμείνει πιστός στην Αγγλία. Επίσης, ο Φορέστης σημειώνει πως ο Αλή Πασάς κατά την διάρκεια του φθινοπώρου του 1810 εξεστράτευσε προς τις βόρειες περιοχές της Αλβανίας ενάντια στον φίλο των Γάλλων Ιμπραΐμ Πασά και επέκτεινε ακόμα περισσότερο την επικράτειά του διασφαλίζοντας την ηρεμία της· μάλιστα ο Αλή κατάφερε να νικήσει τον Ιμπραΐμ Πασά σε μία μάχη που τον οδήγησε στην κατάληψη της πρωτεύουσας του Ιμπραΐμ, του Μπερατίου, αναγκάζοντας τον τελευταίο να περιοριστεί σε μία μικρή περιοχή που εκτεινόταν περί τις τρεις ώρες περιμετρικά της Αυλώνας. Στις επιστολές του Αλή Πασά προς τον Φορέστη, ο τελευταίος συνεχίζει να επιμένει για την ανάγκη κατάληψης της Κέρκυρας, τονίζοντας και τα μεγάλα εμπορικά οφέλη από την διείσδυση των βρετανικων βιομηχανικών προϊόντων και εμπορευμάτων στις οθωμανικές επαρχίες. Από την άλλη, για τον Αλή Πασά μία κατάληψη της Κέρκυρας θα δώσει την δυνατότητα του ελέγχου της Αδριατικής, καθώς και των σχεδίων των Γάλλων στην περιοχή της Αλβανίας, ενώ θα αποτελέσει και έναν σημαντικό σταθμό για την διεξαγωγή εμπορίου ξυλείας, μία ξυλεία που τώρα κόβεται για χρήση στην Μάλτα στα εκτεταμένα δάση που βρίσκονται στις ακτές του κόλπου της Άρτας, στο Δυρράχιο, στο Σκουτάρι και στο Βουθρωτό. Πρόκειται για σχέδια που ο Φορέστης σημειώνει πως έχει ήδη παρουσιάσει σε αναφορά του προ διετίας προς τον τότε Υπ.Εξ. Canning. Ο Φορέστης συνεχίζει με αναφορά στις βελτιώσεις του κάστρου της Λευκάδας καθώς και στις επισκευές των δρόμων σε Ζάκυνθο, Κεφαλονιά, Ιθάκη και Λευκάδα, ενώ όλα τα έργα ακόμα και για την φιλοξενία των στρατιωτικών δυνάμεων των νησιών και των βρετανών αξιωματούχων έχουν γίνει με έξοδα των ίδιων των νησιών χωρίς να επιβαρύνουν την αγγλική κυβέρνηση. Ως προς την εξαγωγή σταφίδας και ελαιολάδου από την Ζάκυνθο ο Φορέστης σημειώνει πως στην παρούσα φάση δεν σημειώνεται μεγάλη δραστηριότητα, αλλά σύντομα τα πράγματα θα βελτιωθούν. Τέλος ο Φορέστης κάνει αναφορά και στα δημόσια έσοδα των νησιών που κατά την περίοδο της Επτανήσου Πολιτείας ανέρχονταν σε περίπου 500.000 ισπανικά δολλάρια. Αυτό το ποσό κατά τον Φορέστη ήταν υπεραρκετό σε καιρό ειρήνης για να καλυφθούν τα έξοδα των στρατιωτικών σωμάτων αναγκαίων για την ασφάλεια των νησιών. Άλλωστε για την ασφάλεια των νησιών μία δύναμη από 1500 στρατιώτες θα ήταν αρκετή και η οποία μάλιστα θα μπορούσε να συγκροτηθεί από ντόπιους αλλά και από Αλβανούς. Επίσης σημειώνει πως επιθυμία των κατοίκων των νησιών είναι επικεφαλής της πολιτικής εξουσίας να τεθεί ένας Άγγλος που θα επιβλέπει την σωστή τήρηση των νόμων.