•     Επιστολή Αρ.16 του Robert Ainslie (Κωνσταντινούπολη, 3 Αυγούστου 1779) προς τον The Right Honorable Lord Viscount Weymouth με την οποία τον ενημερώνει μεταξύ άλλων πως έλαβε την επιστολή του τελευταίου, που αναφερόταν στο ξέσπασμα ενός νέου πολέμου μεταξύ Βρετανίας και Ισπανίας με πρωτοβουλία της δεύτερης. Ο Ainslie ενημέρωσε για τις νέες εξελίξεις όλους τους ξένους επιτετραμένους στην Πύλη καθώς και τον Ρεΐς Εφέντη, ενώ απέστειλε οδηγίες και στους βρετανούς εμπόρους και πλοιάρχους στον Λεβάντε. Επίσης, o Ainslie διαμαρτυρήθηκε προς την Πύλη, καθώς λίγο καιρό ενωρίτερα ο οθωμανικός στόλος είχε προσφερθεί να συνοδεύσει γαλλικά εμπορικά πλοία από την Τένεδο προς την Σμύρνη, τονίζοντας πως κάτι τέτοιο αντιβαίνει στους όρους της ουδετερότητας που έχει διακηρύξει η Πύλη. Ο Ρεΐς Εφέντης διαβεβαίωσε τον Ainslie πως κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να ξανασυμβεί. Ο τελευταίος σημειώνει, επίσης, πως η παρουσία των αγγλικών πειρατικών/κουρσάρικων σκαφών στο Αιγαίο και στον Λεβάντε είχε σαν αποτέλεσμα την απώλεια της αξιοπιστίας για την γαλλική σημαία, με συνέπεια την ακύρωση αρκετών συμφωνιών ναύλωσης γαλλικών σκαφών και μάλιστα έξι γαλλικά πλοία πωλήθηκαν σε Τούρκους εμπόρους. Ο Ainslie τονίζει στην επιστολή του, πως τα βενετικά και τα άλλα ουδέτερης σημαίας πλοία δεν αρκούν για να ικανοποιήσουν την ζήτηση, μολονότι οι τιμές των ναύλων έχουν αυξηθεί περισσότερα από κάθε άλλη φορά στο παρελθόν. Πρόκειται, όπως σημειώνει ο Ainslie, για μία άκρως ενθαρρυντική προοπτική για την τουρκική ναυτιλία, και δύναται να οδηγήσει σε μία επανάσταση την ναυτιλία στις θάλασσες του Λεβάντε, που μέχρι τώρα μονοπωλούνταν από τους Γάλλους.
Συγκεκριμένα ο Ainslie γράφει:
I complained of the partiality shown by the commander of the Turkish fleet in the Archipelago, who had granted convoy to two French merchant ships, from Tenedos to Smyrna. This conduct was highly disapproved, as being contrary to the intentions, and to the orders of the Porte. The Reis Effendi even promised he should be severely reprimanded, and that nothing of this kind should happen in future; he also agreed to discharge the depending reclamations and complaints against some English privateers, at the suit of the French Ambassador, and of several Turkish Subjects, which accordingly has been since done. This my Lord has operated so effectually to discredit the French flag that several engagements for freights in French ships have already been cancelled, and no less than six of their merchantmen have been sold her, to Turk Merchants, who equi them for trading voyages. The Venetian, and other neutral ships, do not suffice for their wants, although freights are much higher than evern known before. A circumstance so highly favorable for encouraging the Turkish marine, may be the means of operating a revolution in the navigation of the Levant Seas, hitherto in a manner monopolized by the French. […]
Ο Ainslie αναφέρεται και στην άφιξη στην Κωνσταντινούπολη ενός ακόμα ρωσικού πλοίου από την Μαύρη Θάλασσα φορτωμένου με σίδηρο, που προορισμό είχε την Σμύνρη, και το οποίο αρχικώς η Πύλη εμπόδισε να πλεύσει προς το Αιγαίο, καθώς δήλωνε πως απαγορευόταν η εξαγωγή σιδήρου εκτός της Πόλης. Εν τέλει, όμως, με την παρέμβαση του Ρώσου πρέσβη το πλοίο μπόρεσε να συνεχίσει το ταξείδι του.
O Ainslie επισημαίνει, επίσης, στην επιστολή του πως οι πρεσβευτές της Βενετίας και της Δανίας ζήτησαν από την Πύλη την ανανέωση των διομολογήσεων και καθώς φαίνεται αιτήθηκαν την εξαίρεση των υπηκόων τους από την καταβολή του δασμού της Mestaria. Το Βενετικό Συμβούλιο είχε ζητήσει από τον Βενετό πρεσβευτή να επικοινωνήσει για αυτό το ζήτημα με τον Δανό αλλά και με τον Βρετανό πρεσβευτή με σκοπό να κινηθούν από κοινού προς ικανοποίηση του αιτήματος προς την Πύλη. Ο Ainslie έθεσε το ζήτημα στον Ρεΐς Εφέντη, ο οποίος του είπε πως οι αντιδράσεις από την συμφωνία του Αϊβαλί Καβάκ είναι έντονες και νωπές και πως μία κατάργηση του δασμού θα προκαλούσε μεγαλύτερες αντιδράσεις. Ως εκ τούτου του ζήτησε να μην επιμείνει στο αίτημά του στην παρούσα τουλάχιστον φάση και μάλιστα του ζήτησε να πείσει και τους υπόλοιπους δύο πρεσβευτές να μην καταθέσουν τέτοιο αίτημα και του υποσχέθηκε πως θα αντιμετωπιστεί το ζήτημα του δασμού αργότερα. Ο Ainslie ενημερώνει, πως έλαβε την πρωτοβουλία κατανοώντας την δύσκολη θέση της Πύλης να μην επιμείνει στο αίτημά του και να ζητήσει το ίδιο να πράξουν και οι πρεσβευτές της Βενετίας και Δανίας, αν και ο Βενετός πρεσβευτής το αίτημα το έθεσε και η απάντηση της Πύλης ήταν αρνητική.