•    Επιστολή του προξένου της Βρετανίας στην Οδησσό Henry Savage Yeames (Οδησσός, 19 Ιανουαρίου 1818) προς τον William Richard Hamilton, Μόνιμος Υφυπουργός Εξωτερικών (Permanent Under-Secretary for the Department of Foreign Affairs) στο Λονδίνο, με την οποία τον ενημερώνει για την απόφασή του να επιλέξει τον υιό του William Yeames και να τον διορίσει ως υπο-πρόξενο στο Ταγκανρόγκ. Ο Yeames ζητά να γίνει δεκτός ο διορισμός του υιού του και να σταλεί και η επίσημη βεβαίωση στην ρωσική κυβέρνηση, κάτι απαραίτητο για να μην αντιμετωπίσει δυσκολίες κατά την εγκατάστασή του εκεί ο υιός του. Επίσης σημειώνει την μεγάλη εμπορική ανάπτυξη που σημειώνει το λιμάνι του Ταγκανρόγκ, γράφοντας πως 400 πλοία φόρτωσαν εμπορεύματα κατά το έτος 1817, με μεγάλο μέρος του να φέρουν την βρετανική σημαία. Επίσης, ενημερώνει πως ο Μάρτιος είναι ο μήνας που αρχίζει ξανά η εμπορική δραστηριότητα στην Αζοφική Θάλασσα. Τέλος σημειώνει πως επέλεξε να στείλει στο Ταγκανρόγκ τον υιό του καθώς δεν γνώριζε κάποιο άλλο πρόσωπο σε εκείνο το μέρος για να του εμπιστευθεί αυτήν την θέση του υπο-προξένου. Τέλος αναφέρει πως τον William Yeames κατά το φθινόπωρο του 1817 και λόγω δικών του προβλημάτων υγείας τον είχε αξιοποιήσει στο προξενείο της Οδησσού. Πλέον όμως ο ίδιος είναι καλά στην υγεία του και έχει αναλάβει εκ νέου τις ευθύνες του.
Συγκεκριμένα γράφει ο Yeames:
I take the liberty of referring to my letter of the 27 September/9th October last, wherein I stated the necessity of nominating a vice consul at Taganrog; where trade has lately become very important, and where, about four hundred ships were loaded last year; of which a large proportion were under the British flag. My son, William Yeames, being about to establish there, I have accordingly nominated him, for this purpose. The approach of the shipping season, which in the Sea of Azov, commences in March, and the various oppressions foreign vessels are there usually exposed to, induced me to beg, Sir, that, if my son’s nomination be approved of, that the confirmation of the same, may be made to the Russian Government, as soon as convenient. This formality, being necessary to render his services more efficacious, at that distant port.
A bad state of health only prompted my letter to Lord Viscount Castlereagh of the 31st October/12th November last, wherein I required my son’s temporary assistance with which now, I am happily able to dispense. My son’s establishment at Taganrog is of a mercantile nature, and I know no one there, to whom I can more properly confide the service in question.