• Επιστολή Αρ.29 του Robert Ainslie (Κωνσταντινούπολη, 11 Δεκεμβρίου 1781) προς τον The Right Honorable The Earl of Hillsborough με την οποία τον ενημερώνει μεταξύ άλλων σχετικά με τα νέα μέτρα και κανόνες που όρισε το Παρίσι για το γαλλικό εμπόριο στον Λεβάντε, που στην ουσία το αφήνει ανοικτό σε όλους τους ξένους, με μόνη εξαίρεση την μεταφορά μάλλινων ρούχων που θα παραμείνει γαλλική αποκλειστικότητα. Αναφέρει, επίσης ο Ainslie, πως τα νέα μέτρα προκάλεσαν μεγάλες αντιδράσεις από τους Γάλλους εμπόρους στην Κωνσταντινούπολη αλλά και από τον Γάλλο πρεσβευτή, που υποστηρίζει πως δεν συμμετείχε στην διαδικασία διαμόρφωσης αυτών των αλλαγών στο νέο σύστημα που αποφασίστηκε. Από την άλλη, όμως, τονίζει ο Ainslie, καθώς το λιμάνι της Μασσαλίας έχει πλέον καταστεί λιμένας ελεύθερος για εισαγωγές από τον Λεβάντε, αυτό θα οδηγήσει σαφώς σε αύξηση του πληθυσμού της Γαλλίας και θα ενισχύσει σημαντικά το εμπόριο στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Επίσης, δύναται να δώσει ώθηση και στο εμπόριο με την Αραβία, την Περσία και την Ινδία μέσω της Μαύρης Θάλασσας, μέσω της Αιγύπτου και δια ξηράς και με την αξιοποίηση αλλά και με το ρίσκο της αξιοποίησης των Ελλήνων και Αρμενίων υπηκόων της Πύλης.
Συγκεκριμένα ο Ainslie γράφει:
The new ordinances issued by the Court of Versailles, form an entire code of laws for regulating the Trade, Navigation and Establishments of France in the Levant. I am told, My Lord, they amount to 80, including those which relate to the employments, police, morals, marriages, dress, and private expenses of individuals, which last bear a great resemblance with Count St. Germain’s Military Ordinances. On the 5th instant, My Lord, the ambassador published the new regulations in an assembly of all the French subjects residing here, summoned for that purpose. It appears that an essential alteration has been made in favour of the Merchants, who are exempted from an advance of about two thousand pounds each to be deposited with the King (as a security for their correspondents), who was to allow them interest at four per cent; this scheme, by which the late Controller General expected to raise a fund of five millions of livres, having proved impracticable. In lieu of this, the merchants are to give security in thirty thousand livres each to answer for avanias (fictitious claims frequently formed by people in power, and the subjects of this Empire against individuals) which are henceforward to be accounted personal, and not as formerly supported, and, in case of need, acquitted at the public charge. Independent of this inconvenience to the merchants, the trade to and from France and this Empire is laid open for whoever chooses to prosecute it; woolen clothes only excepted, which are reserved exclusively to the French Houses established by authority; the only advantage they are to enjoy, and which being limited, will very soon get into a few hands. I have not as yet seen these ordinances; they are printed, and could easily be obtained in case of need. The merchants cry out against them, the ambassador disapproves them, and declares he has had no hand in these alterations of system. Yet it is obvious, that the favourable situation of Marseilles, now rendered a free port for importations from the Levant, visibly tends to increase the population of France, and to benefit their trade in this Empire. It even bids fair to open for them the trade of Arabia, Persia and India by the Black Sea, through Egypt, and by Land, through the medium and at the risk of Greek and Armenian subjects of this Empire. […]
