•    Επιστολή Αρ.5 του Robert Ainslie (Κωνσταντινούπολη, 25 Φεβρουαρίου 1782) προς τον The Right Honorable The Earl of Hillsborough με την οποία τον ενημερώνει μεταξύ άλλων για τα όσα διημείφθησαν μεταξύ του Ρώσου πρεσβευτή και του Ρεΐς Εφέντη στην τελευταία συνάντησή τους στις 7 του Φλεβάρη. Από τα όσα κατάφερε να πληροφορηθεί ο Ainslie, τα αιτήματα του Ρώσου πρεσβευτή ήταν τρία: (α) το απεριόριστο δικαίωμα στον διορισμό προξένων από την Ρωσία στις ευρωπαϊκές και ασιατικές επαρχίες της Πύλης που συνορεύουν με την Μαύρη Θάλασσα, με την Ρωσία να έχει ήδη διορίσει πρόξενο στην Σινώπη, (β) με την διεξαγωγή ανενόχλητα των πλόων των υπό ρωσική σημαία σκαφών από τον Βόσπορο και (γ) την απαίτηση της προστασίας της ρωσικής σημαίας από τους μπαρμπερίνους πειρατές, και στην περίπτωση που χρειαστεί να υπάρχει η επέμβαση της Πύλης. Στα αιτήματα της Ρωσίας η Πύλη απάντησε ως εξής: (α) για το πρώτο ζήτημα τόνισε πως δεν μπορεί να αποδεχτεί τον διορισμό προξένων και κυρίως στην ασιατική όχθη καθώς κάτι τέτοιο σε μία τόσο παραδοσιακών αρχών περιοχή θα προκαλούσε μεγάλη δυσφορία και αντιδράσεις από τους τοπικούς πληθυσμούς, για το δεύτερο ζήτημα (β) τόνισε πως δεν έχει σκοπό να παρεμποδίζει τον πλου των υπό ρωσική σημαία σκαφών, αλλά δεν μπορεί να την αφήσει και ελεύθερη καθώς πρέπει να ελέγχει τα διακινούμενα εμπορεύματα, καθώς η πρωτεύουσα έχει μεγάλες ανάγκες σε πρώτες ύλες διατροφής για να μην αντιμετωπίσει ζητήματα λοιμού, και για το τρίτο ζήτημα (γ) η Πύλη απάντησε πως ναι μεν μπορεί να δώσει οδηγιες και έγγραφα περί προστασίας από τους μπαρμπερίνους πειρατές, αλλά δεν μπορεί να εγγυηθεί κάτι παραπάνω και πως και τόσο η Γαλλία όσο και η Αγγλία, οι παλαιότεροι των φίλων της Πύλης, αναλαμβάνουν οι ίδιο να επικοινωνήσουν και να διευθετήσουν τις διαφορές τους με τα κράτη της Μπαρμπαριάς, τα οποία δεν υπακούουν πάντοτε στις εντολές και οδηγίες της Πύλης. Έτσι τα ζητήματα/αιτήματα των Ρώσων που αφορούσαν στην διεξαγωγή της εμπορικής δραστηριότητας των σκαφών τους παρέμειναν όλα ανοιχτά, τονίζει ο Ainslie.
Συγκεκριμένα γράφει ο Ainslie:
I have discovered that three points were chiefly insisted on by the Envoy: First, an unlimited right of establishing consuls for the purpose of trade in the Asian as well as European provinces bordering on the Black Sea in consequence of which His Court had appointed a consul to reside at Sinope. Secondly, the uninterrupted navigation and free transit through this canal for the mercantile flag of Russia. Thirdly, a demand of protection for this flag against the depredations of Barbary cruisers, and in case of capture a claim of indemnification from the Ottoman Porte. No.1 was objected to as unprecedented and besides likely to the Porte from the opposition of Her Asian Subjects, naturally Enemies to Innovation, and still in a state of fermentation, towards Sinope to the Subjects of Russia; from the present circumstances, highly incompatible with commercial establishments and which might even expose their persons to danger. No. 2. It was alleged had already been fully discussed upon from occasions, that the Porte was disposed to give every facility to the Russian mercantile navigation, but could not grant any unlimited transit of articles of provision without exposing this capital to want and famine, and most dangerous riots. To No. 3. It was answered that this court was particularly well disposed to render service to the Russian flag in the Mediterranean, but they could not become security for the conduct of people and states who since so many years dispute Her commands. […]