•     Επιστολή Αρ.4 του Robert Ainslie (Κωνσταντινούπολη, 24 Φεβρουαρίου 1784) προς τον The Right Honorable The Marquis of Carmarthen με την οποία τον ενημερώνει μεταξύ άλλων για τις διαπραγματεύσεις σχετικώς με το εμπόριο και την ναυσιπλοΐα των αυτοκρατορικών υπηκόων της Αυστρίας στα εδάφη και τις θάλασσες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, οι οποίες είχαν ατονίσει για κάποιο διάστημα, ξανάρχισαν από τον Baron de Herbert Barthker. Η αιτία της επανέναρξης ήταν η υπογραφείσα εμπορική συνθήκη Πύλης και Ρωσίας και πάνω στις αρχές της τελευταίας θα υπογραφόταν και η νέα εμπορική συνθήκη μεταξύ Βιέννης και Πύλης. Η τελική άδεια για την διέλευση της σημαίας από τον Βόσπορο, η οποία είχε δοθεί ήδη από το καλοκαίρι του 1783, αποτελούσε σαφή ένδειξη των φιλικών διαθέσεων της Πύλης προς την Αυστρία και την απόφασή της να δεχτεί τα αιτήματα της Βιέννης. Το ενδιαφέρον κατά τον Ainslie είναι η αδυναμία της Γαλλίας να πείσει την Πύλη να παραχωρήσει και στην γαλλική σημαία το δικαίωμα της ελεύθερης ναυσιπλοΐας στην Μαύρη Θάλασσα. Αυτή η εξέλιξη ώθησε την Γαλλία προς την κατεύθυνση της ενίσχυσης των εμπορικών της σχέσεων με την Ρωσία και οδήγησε στην υπογραφή συμφωνιών με Ρώσους εμπόρους κατά την διάρκεια του τελευταίου πολέμου και κυρίως με ρωσικούς εμπορικούς οίκους στην Χερσώνα, οι οποίοι είχαν αποκτήσει μεγάλο πλούτο χάρη στις πολιτικές και την εύνοια του Πρίγκηπα Ποτέμκιν. Ο Ποτέμκιν, σημειώνει ο Ainslie, ήταν έναν άνθρωπος εθισμένος στις απολαύσεις και χωρίς καμμία σχεδόν γνώση εμπορίου, και με ευκολία πείστηκε να ιδρύσει έναν ρωσικό εμπορικό οίκο στην Κωνσταντινούπολη και μέσω των παλαιών επαφών και διασυνδέσεων με τον Γάλλο έμπορο ονόματι Antoine (ο οποίος είχε σταλεί στην Χερσώνα από τον Γάλλο πρεσβευτή και είχε τις ισχυρές συστάσεις και του προηγούμενου Ρώσου πρεσβευτή στην Πύλη). Με τον Antoine ο Ποτέμκιν άρχισε επιχειρηματικές προσπάθειες με σκοπό την εξαγωγή στην Γαλλία διαφόρων εμπορευμάτων, αλλά κυρίως αλίπαστων και καπνού, κατά την διάρκεια του πολέμου, και σε αντάλλαγμα οι Ρώσοι θα λάμβαναν κρασί, μπράντυ, και γαλλικά βιομηχανικά αγαθά. Ο Ainslie σημειώνει πως ο Ποτέμκιν και οι Γάλλοι είχαν οικονομικές απώλειες από αυτές τις επιχειρηματικές προσπάθειες, όμως καθώς η Γαλλία ήταν  το μόνο έθνος που επεδίωκε με κάθε τρόπο και τόσο δυναμικά την εμπορική διείσδυση στην Μαύρη Θάλασσα, τότε υπήρχε ο κίνδυνος η Γαλλία να ενισχύσει τους δεσμούς της με την Ρωσία και να καταστεί ο αποκλειστικός εμπορικός της εταίρος σε αυτά τα νερά εκτός και αν λαμβάνονταν μέτρα από την Βρετανία. Ο Ainslie επισημαίνει πως πληροφορείται ότι μία εταιρεία με Γάλλους εμπόρους έχει ήδη λάβει την άδεια να θέσει έξι πλοία της υπό ρωσική σημαία με στόχο να πλέουν στην Μαύρη Θάλασσα. Τα κύρια εξαγώγιμα αγαθά ήταν το κερί μέλισσας,  το μέλι, ο σίδηρος, οι ίννες καννάβεως, τα σχοινιά, τα ναυτικά ρούχα, το αλάτι, το λίπος, τα δέρματα και ο καπνός. Ο Ainslie επισημαίνει, πως μερικά από αυτά τα αγαθά  μπορεί και να ενδιέφεραν και τους Άγγλους εμπόρους και ζητά τις οδηγίες από το Foreign Office για το κατά πόσο χρειάζεται  να ζητήσουν την γνώμη του Deputy Governor of Treasure of the Levant Company αλλά και των British Factories στην Ρωσία για το ποια είναι η πρέπουσα μέθοδος για την προώθηση των πλεονεκτικών εμπορικών συνδέσεων με τις ευρωπαϊκές και ασιατικές ακτές της Μαύρης Θάλασσας. Και τονίζει, πως η οι Άγγλοι έμποροι και η English Factory στην Κωνσταντινούπολη δεν είναι σε θέση από άποψη οικονομικής ισχύος για να εισέλθει σε βάθος σε αυτήν την διαδικασία, αλλά εάν ο Ainslie είχε την άδεια από τον Carmarthen θα μπορούσε μέσω ενός κατάλληλο πράκτορα να συγκεντρώσει τις κατάλληλες πληροφορίες για το εμπόριο στην Μαύρη Θάλασσα, με ένα κόστος που δεν θα ξεπερνούσε τις 100 με 200 λίρες.
Συγκεκριμένα ο Ainslie γράφει:
The French having failed in their attempt at the Porte to introduce that flag into the navigation of the Black Sea, have turned their thoughts to cultivate the commercial connections contracted with some Russian merchants during the late war. Particularly with certain falloff, established at Kherson who have accumulated an amazing fortune through the favor of Prince Potemkin. This man totally addicted to his pleasures, and little of a merchant, was easily persuaded to establish a Russian House of Trade here, and through the former connections with the French trader named Antoine (sent to Kherson by the French ambassador and strongly recommended by the late Russian envoy) with whom he entered into speculations for exporting to France sundry articles but principally salt provisions and tobacco, during the war, taking in return wines, brandy and French manufactures. I was not surprised to learn that falloff had lost considerably by the undertaking, but as no other nation bids so fair to advance the commercial views of Russia relative to her new acquisitions it may be expected that the old connections may soon be extended and become in some manner exclusive, unless care is taken to prevent it. I am informed that a company of French merchants have already obtained permission to put six of their ships under Russian colours for the purpose of navigating in the Black Sea. The principal articles of exportation are bees-wax, honey, iron, hemp, cordage, sail cloth, salt, provisions, tallow, hides and tobacco and some of these might suit our merchants, and I submit to your Lordship whether it might not be proper to consult the Deputy Governor and Treasurer of the Levant Company and the British Factories in Russia on the proper method of promoting advantageous mercantile connections on the European and Asian coasts of the Black Sea which communicate with many rich and extensive nations. Our Factory here is too poor to enter deeply into any extensive views, but if I had your Lordship’s authority, I could employ a proper agent and procure the necessary information relative to the Trade on the sport, at the expense of one or two hundred pounds. […]
Επίσης, ο Ainslie σημειώνει πως κατά πάσα πιθανότητα σύντομα θα καταργηθεί και ο φόρος της mastaria για τους Άγγλους, ένας φόρος που οι Γάλλοι είχαν καταφέρει να μην πληρώνουν ήδη από το 1739, και τον οποίον η Γερμανία και η Ρωσία πέτυχαν να μην πληρώνουν και αυτές. Η Πύλη και κυρίως ο Καπουδάν Πασάς θεωρούσε πως θα έπρεπε ως ένδειξη φιλίας προς το Λονδίνο και προς τον Άγγλο πρεσβευτή να οδηγηθούν στην κατάργηση της mastaria για τους Βρετανούς εμπόρους άμεσα.